روزی روزگاری گل آقایی بود طناز.
از سر خیر خواهی و دلسوزی و برادری، گاهی چیزهایی می گفت و از پسش کثیری روی ترش کرده، برنمی تافتند و قلیلی هم نه.
روحش شاد باشد امروز میان ما نیست ببینیم مجال طنازی دارد یا خیر .
امروز کارمان به جایی رسیده که آقا گل از آن سوی مرزها باید بیاید، توی صورت مان نگاه کند، رهنمودمان سازد و درس اخلاق و سیاست بدهدمان .
ما را که ایرانی هستیم و چه و چه.
خدا عاقبت مان را به خیر فرماید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر