نوروز

سرانجام از پس روزهای پر ازدحام نوروز آمد . پارسال روزهای نزدیک عید همراه بود با رایزنی های انتخاباتی و این خود ازدحامی افزون بر امسال ساخته بود . کسی اما نمی دانست از پس این شلوغی ها و ازدحام انتخاباتی رخدادهایی برآید که تا پایان سال دامن گیر اجتماع باشد و فراتر از آن عواقبی دردناک و جبران ناپذیر برای سال های پیش رو زاده شود .

نیایش تحویل سال هشداری است معنا دار که همه ساله تنها برای لحظه هایی روخوانی اش می کنیم و بعد هیچ . تغییری که طلب می کنیم تنها به درد سال تحویل مان می خورد و دیگر هیچ . انگار نه انگار که یک سال دیگر از عمرمان کاسته شده و فرصت هایمان رو به پایان است . فرصت هایی که حق تعالی ارزانی مان می دارد تا شاید بیشتر قدر آن را ندانیم .
فرصت دهی سنت خداوند است و فرصت سوزی عادت بشر . به خودمان حق می دهیم دروغ بگوییم ، ظلم کنیم ، تهمت بزنیم و باز دروغ بگوییم و دوباره فرصت های تازه بگیریم .
ای کاش از پس این همه کردار پلید اندکی به خود بنگریم و ذره ای برای تغییری که از خدا طلب می کنیم بیاندیشیم و تلاش کنیم . بی شک تغییر باید از درون برآید .
نوروز مبارک